Inleiding

Wat ik mij het meest herinner van mijn eigen christelijke opvoeding zijn de Bijbelverhalen die verteld werden op de basisschool en op zondagschool. Ik vond het altijd mooi om deze verhalen te horen. Zo weet ik dat vooral het verhaal over Daniël mij altijd heel erg aansprak.
Ik zat op de prins Bernhardschool in Garderen, een protestants-christelijke school. Ik denk dat ik hier met name veel heb meegekregen door de verhalen die verteld werden en het zingen van liederen.
Verder ging ik van jongs af aan al mee naar de Hervormde kerk in Garderen, waar ik ook gedoopt ben. Ook ging ik naar de zondagschool van de kerk waar veel Bijbelverhalen verteld werden en waar veel gezongen werd.
Maar ik ben niet alleen gevormd op school en de zondagschool, ook bij mij thuis werd er tijdens het eten een stukje uit de Bijbel gelezen en baden we met elkaar.
Ik denk dat deze drie aspecten de basis hebben gelegd voor wie ik ben als christen. Het Bijbellezen en bidden heb ik vooral thuis meegekregen en het zingen en vertellen van Bijbelverhalen heb ik op de scholen meegekregen.

Op mijn tiende ben ik naar Putten verhuist en kwam ik terecht op een andere basisschool en in een andere kerkelijke gemeente. Ik ben in deze gemeente nog één jaartje naar zondagschool gegaan en heb vervolgens op catechisatie gezeten. Ook dit was een Hervormde kerk, maar er werd in deze kerk wel op een iets andere manier vormgegeven aan het geloof. In deze kerk heb ik wel gemerkt dat mensen kunnen verschillen van geloofsbeleving. Ik denk ook dat er in deze kerk een ander Godsbeeld leeft dan in Garderen, wat mijn Godsbeeld natuurlijk ook heeft beïnvloed.
Vanaf mijn vijftiende ga ik naar de jeugdvereniging van de kerk, hier bekijken we met elkaar een Bijbelgedeelte en bespreken dit. Ik heb hier geleerd om zelf te kijken naar de Bijbel, mijn mening te vormen en te discussiëren over Gods woord. Verder doe ik mee aan veel andere activiteiten binnen de gemeente, waardoor ik mij ook echt betrokken voel bij onze gemeente.  Na heel wat jaren catechisatie heb ik in 2009 belijdenis gedaan.

Als laatst merk ik dat vrienden ook een invloed hebben (gehad) op mijn christelijke vorming, gelovigen en ongelovigen. Doordat je met elkaar in gesprek raakt of ziet hoe de ander leeft, word je zelf ook aan het denken gezet. Ik heb het hierbij juist als positief ervaren om met mensen om te gaan die anders denken of niet-gelovig zijn,  dit zorgt ervoor dat je na gaat denken over dingen die voorheen vanzelfsprekend waren. En dit zorgde ervoor dat het echt mijn geloof werd.

Ik hoop in dit visiestuk duidelijk te krijgen hoe volgens mij het godsdienstonderwijs moet worden vormgegeven en wat dit precies inhoudt. Ik denk dat het daarbij ook goed is dat ik in mijn achterhoofd houd hoe ik zelf de christen ben geworden die ik nu ben.